ابریـــه آسمون ِ دلـــم ...
روایت ِ روزِ ــــــــــــــــ
روایت علی ابن الحسین علیه السلام
آب میدید ... گریه میکرد
کودک شیر خواره میدید.... گـــریه میکرد
در بازارِ قصــــابها... اما...
راستی مولا جــان
آقای خوبم ؛
اینها روایت روز چندم بود ؟؟؟
روایت ماه چندم ؟؟؟ روایت سال چندم ؟؟
اصلا مگر تمامی داشت این اشک ها ؟؟؟
از او پرسیدند مولا سخت ترین لحظه ی این مصیبت چه زمانی بود ؟
بیدرنگ سه مرتبه فرمودند : الشـــام ، الشـــام ، الشـــام
مصیبتهای بازارِ شـــام بماند اما
در همان بازار شام زمان عبور کاروان اسیران ... زمانِ غریبه وخارجی خطاب شدن
کسی دست به دامان علی ابن الحسین علیه السلام شد و میگفت:
اَ نأ سائـــــلُکم
اَ نأ سائِــــلُکم
مولا فرمودند : دست بست ام را نمیبینی؟؟؟
سرهای عزیزانم را به روی نیزه ها .... نمیبینی؟؟؟
عرضـــه داشت آقا من شما خانواده را میشناسم... رهایتان نمیکنم
شما با دستان ِ بسته هم کرامت دارید .. سخاوت دارید...
آقا فرمودند ؛صبر کن قافله ی اسرا که گذشت همین جا زیر پایت را بکن و روزیت را...
آقا جان سرت سلامت
ادب حکم میکند وقتی کسی داغدار است از او چیزی نخواهیم، امــا
من هم مثلِ همان سائل ِ بازار شام...
روزی ام کربلا...
چشمِ امیدم به دستان ِ پر سخاوت شماست ...