نــاجــیِ نـــوح ، ساکـــنِ روح
یـــا مَن اَرجـــوه ، لِکُـــلِ خـیــــر
کارِ مــن که دل سپــــردنه و
کارِ تـــو فقـــط ، دلبـــــــریه
حرفِ این یکــی دو روزه که نیست
صحبتِ یه عمـــــــر نوکریــــــه
به شمـــا محـــــتاجم
به همین نفس زدن تو روضه ها محتــــاجم
به دعایِ خیــرِ این سیــــنه زنا محـــتاجم
به هـــــوایِ حــــرمِ کــرببلا محتاجـــــم
پی نوشت:
طبیــبـان بـارها
گفتـنـد ایــن غم را علاجـی نیست
دگر غیـــر از هــوای " کــربـلا " بر مـــا نمـی سازد
باید برای یــار حریمی درست کرد ،گنبد برای مرد کریــمی درست کرد
باید برای تربت خاکی مجتبـــی، از آه سینه سوز نسیمی درست کرد
بر سنگ قبر جمله ی یا فاطمه نوشت ، با قطره های اشک گلیمی درست کرد
باید برای پاره جگر پاره جامه شد، با نور روضه قلب سلیمی درست کرد
نفرین برآنکه پایه گذار سقیفه شد ، نفرین بر آنکه داغ عظیمی درست کرد
در کوچه راه مادر ارباب را گرفت، با تازیانه حال وخیمی درست کرد
ازنسل او کسی حرمش را خراب کرد، بر شیعیان عذاب الیمی درست کرد
ای کاش بشنویم که مهدی قیام کرد، یک کاروان مرید صمیمی درست کرد
سوی بقیـــع رفته و آن بارگاه را، بهتر زبارگاه قدیمی درست کرد
ای کاش بشنویم که قبر کریــم را، با دست خویش مرد رحیمی درست کرد
پی نوشت :
به مناسبت هستم شوال سالروز تخریب قبور مطهر ائمه بقیع
پدرم خواست که تا دستی به ضریحت بکشد
آه افسوس که دست پدرم خاکی شد..
سر میدهیم ما..نه ...ولی خم نمیشویم
با زوزه ی شغال که درهم نمی شویم
از مکه تا مدینه و از شام تا عراق
عمری است میکشند ولی کم نمیشویم
دنیا اگر به حکم ابو جهل تن دهد
ما هم قطار مردم عالم نمیشویم
احلی من العسل شده مردن برای ما
همسایگان غصه و ماتم نمیشویم
ما اهل گریه ایم ولی اشک بر غدیر
یک آن جدا ز حضرت خاتم نمیشویم
بر سلسله جبال علی خانه ساختیم
با دره های پست که هم دم نمیشویم
مــــا را که یا مجیـــــر و اَجرنــــا عــــوض نـــکرد
دلتنــــــگ گریه هــــای محـــــرم شده دلـــــم
کاش سمت حرمت باز شود پنجره ها، باز از دوریت افتاده به کارم گره ها
ننوشته ست گنهکار نَ یــاید به حرم، پس بیایید اگر خوب و اگر بد به حرم
برسد خواهش این ناله ی ممتد به حرم، زود ما را برسانید به مشهد به حرم
بیماری که زخم های عمیق برداشته باشد ، آنقدر عمیق که از داد و فریاد درد هایش ، از بد قلقی هایش تمام طبیبان شهر به تنگ آمده باشند یک طبیب مهربان و صبور می خواهد که وقتی مرهم بر زخم هایش می گذارد و دادش گوش فلک را کر و غرغرهایش خودش را هم به تنگ می آورد طبیبش طبیبانه بر بالینش بنشیند و نه مرهم ،که طبیبش خود درمان دردهایش باشد . . . این زخم های عمیقی که دنیا به هر گمشده ای می زند طبیبی دیگر می خواهد نعم الطبیبی می خواهد ...
پی نوشت:
عازم مشهدم تا نعم الطبیب درمــــان دردهایم باشد
طاعاتتان قبول و پیشاپیش عیـــدتان مبارک
یا علی مدد
اللّهَُمَ اِنّا نَشکو اِلیکَ فَقــــدَ نبیِنا
و غَیبَه وَلیِّنــا...
اَینَ صـــا حِبَنـــــــا ؟
اَیـــنَ ولیــــَنا ؟
اَیــــنَ بقــــیَه اللّـــه ؟؟
آقا
مولا، یا صا حب الزمان...
در تمام روز و شبهای ماه مبارک غربتت احساس میشد
چقــــدر غریبی بین انسانها ، بین انسانهایی که حتی به خودشان هم رحــم نمیکنند
آقا میدانم حال دلِ
شما هم خوب نیست در این وانفسای دنیا،
در لحظاتی که بمب و موشک مهمان رویای شبانه ی کودکان بی پناه است
آقا میایی تا پناهمان بشوی؟ تا پناهشان بشوی؟؟ تا دلهایمان قرار بگیرد؟
امشب؛ شب قدر، دلت را از ما راضی و کن و بیــا
بیـــا که تنها دعای ما تویی ...
نزد طبیب رفتــم و درمــان تـــــو را نوشت
یــک کربلا مـرا ببـری خــــوب می شوم ...
حسیـــن جــان
خاکِ من زنده به تاثیرهوایِ لب توست ...
سازگــاری نکند آب و هــوای دگرم ...
هرچند که سبز و بی
گناهی غزه! مظلوم و غریب بی پناهی غزه!
در خون تو نقش کربلا می بینیم، بدجور شبیه قتلگاهی غزه!
گریه نکن! کوچولو کسی صدایت را نمیشود
چشم‌هایت را ببند،
گوش‌هایت را بگیر
شاید موشکی که به سمت تو می‌آید راهش را عوض
کند
گریه نکن! کوچولو، مُردن که ترس ندارد
اللهّم العجِّل لِولیک الفرج
شبـــهای قــدر اعظم شبهای ماتــم است
وقتی به یاد فــاطمه از کوچه ها گذشت
پی نوشت :
بابای یتمیان کوفـــه ، بابای همـــه ی دنــــیا
مولـای انس و جان، ایـام شهادتتان را به ســوگ نشسته ایم
باشد که یتــــیم نوازی کنید و دستانمان را بگیرید
امید که در شبـهای قدر ، قدری ، قـــدرتان را درکــــ کنیم
