تو نگفته همه یِ حرف مرا می دانی ...

جلوه کن در دلِ شب صورت مهتاب بکش ،خــم بیانداز به ابرویت و محراب بکش

فکـر ما نیـز بکن شـانه مزن مــویت را ،عاشقان را به سر ِ دار ِ پـر از تاب بکش

مادرت گفت که تا آخر عمرت عبــاس ، منــتِ خــادمی محضر  اربــاب بکش

دســت در رود ببر آب رویِ آب بریز ، بـاز سقــــایی ِ خود را به رخ آب بکش

بین بیداری و رویا به سر انگشـــتت ، قطره‌ای روی لــب کودک در خواب بکش

تو نگفته همـــه یِ حـــرف مرا می دانی ، سحری پــای مرا نیز به سرداب بکش

پی نوشت

امشب دخیــل التـــماسم به نگـــاه با محبت سقایِ دشتِ بهـــشت...

توسلم به ماهِ ام البنین ...باب الحوائج.. قمــر بنی هاشم.. .

گفتند هیچ گدایی از در خانه ات دست خالی نمیرود سقا ... امشب آمدم گدایی... شب جمعه ام را گم نکرده ام.. دعوتت رااجابت کردم مولا، با پــای ِدل آمدم.. دق الباب کردم.. در بگشــــای... در بگشـــای که با جرعه ای نگاه هم سیـــراب میشوم... در بگشای که غمهای دلـــم را درمان توئی ...

یکی همیشه هست که عاشق منه ...

گفتم: خسته‌ام

گفتی: لاتقنطوا من رحمة الله : از رحمت خدا نا امید نشید...زمر/53

گفتم: هیشکی نمی‌دونه تو دلم چی می‌گذره

گفتی: ان الله یحول بین المرء و قلبه:خدا حائل هست بین انسان و قلبش ..انفال/24

گفتم: غیر از تو کسی رو ندارم

گفتی: نحن اقرب الیه من حبل الورید : ما از رگ گردن به انسان نزدیک‌تریم ..ق/16

گفتم: ولی انگار اصلا منو فراموش کردی

گفتی: فاذکرونی اذکرکم : منو یاد کنید تا یاد شما باشم..بقره/15

گفتم: تا کی باید صبر کرد؟

گفتی: و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبا : تو چه می‌دونی، شاید موعدش نزدیک باشه ..احزاب/63

گفتم: تو بزرگی و نزدیکت برای منِ کوچیک خیلی دوره! تا اون موقع چیکار کنم؟

گفتی: واتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله : کارایی که بهت گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کنه..یونس/109

گفتم: خیلی خونسردی! تو خدایی و صبور! من بنده‌ات هستم و ظرف صبرم کوچیک... یه اشاره‌ کنی تمومه

گفتی: عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم : شاید چیزی که تو دوست داری، به صلاحت نباشه ..بقره/216

گفتم: انا عبدک الضعیف الذلیل... اصلا چطور دلت میاد؟

گفتی: ان الله بالناس لرئوف رحیم : خدا نسبت به همه‌ی مردم - نسبت به همه - مهربونه ..بقره/143

گفتم: دلم گرفته

گفتی: بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا

مردم به چی دلخوش کردن؟ باید به فضل و رحمت خدا شاد باشن ..یونس/58

گفتم: اصلا بی‌خیال! توکلت علی الله

گفتی: ان الله یحب المتوکلین : خدا اونایی رو که توکل می‌کنن دوست داره ..آل عمران/159

گفتم: خیلی چاکریم

ولی این بار، انگار گفتی: حواست رو خوب جمع کن! یادت باشه که

و من الناس من یعبد الله علی حرف فان اصابه خیر اطمأن به و ان اصابته فتنة انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الآخره

بعضی از مردم خدا رو فقط به زبون عبادت می‌کنن. اگه خیری بهشون برسه، امن و آرامش پیدا می‌کنن و اگه بلایی سرشون بیاد تا امتحان شن، رو گردون میشن. خودشون تو دنیا و آخرت ضرر می‌کنن ..حج/11

امام رضـــا جانـــم ...

بالم شکســته بود وهوایی نداشتم .. ازدستِ روزگــار رهــایی نداشتم

بیهوده نیست عاشق گنبد طـلا شدن .. مشهد اگر نبود که جایی نداشتم

دردم زیــاد بود و طبیبی مرا ندید.. دردم زیــاد بودو دوایی نداشتــم

گفتم مگر امــام رضــا چــاره ای کند .. ای وای اگر امام رضایی نداشتم

خوشبخت پرچمی است که پُر است از هوای تـو، هی مشهد آمدن به هوای شفــا بــس است
دســـتِ مرا بگیـــر که این دستهای ســـرد هر قدر کرده دامنتان را رهـــا بـــس است

پی نوشت :

مولای رئوفم.. آقای تمام مهربانی ها.. مأنوس با تمام دلها و جانها.. اجین شده با روح و روانم..

امام رضـــا جانـــم ، امام رضـــا جـــانم ، امام رضـــا جانــــم

میلادتان مبارک آقـــا ... دلــم دخیـــلِ پنـــجره فــــولادت...

دو قدم مانده به خورشیـــد ...

گوشه ی صحن دم عید دلم می لرزد ، من و یک عالمه تردید، دلم می لرزد

بادی از سمت حرم قصد وزیدن دارد ، بی سبب نیست که چون بید دلـــم می لرزد

لرزه افتاده به جان در و دیوار ولی ، زلزله نیست، نترسید، دلـــــم می لـــرزد

می روم سمت حرم دست به سینه اینبار ، دو قدم مانده به خورشیـــد دلــــم می لرزد

هرچه از زائر خود دل ببری میچسبد ، چقدر در حرمت دربه دری میچسبد

چقَـــدَر در حرمت مست زیاد است ببــــین ، چقَـــدَر دور و برت دست زیاد است، ببیـــــن

 

زائرانت به کرامات تو عادت دارند ، همه یک جور به این خانه ارادت دارند

روزهامان همگی با کَرَمت می چرخند ، زائرانت چقدر با عظمت می چرخند

ابر و باد و مه و خورشید همه رقص کنان ، چند قرن است که زیر علمت می چرخند

تا قدم رنجه کنی بر سر ما یک عمر است ، چشم هامان به هوای قدمت می چرخند

حاجیانی که به حج رفتنشان جور نشد ، چه غریبانه به دور حرمت می چرخند

آب در کوزه و ما تشنه لبان می گشتیم ، یار در مشهد و ما گرد جهان می گشتیم

 

*** میلاد امام مهـــــربانی ها بر همگان مبارک ***
 

دلـــم و دستِ تـــو دادم ...

هر چند حال و روز زمین و زمان بــد است
یک تکه از بهشت در آغوش مشهــــد است
حتی فرشته ای که به پابوس آمـــده
انگار بین رفتن و ماندن مردد اســـت

اینجا مدینه نیست، نـــه، اینجا مدینه نیست
پس عطر و بوی کیست که مثل محمد (ص) است
حتی اگر به آخـــر خـــط هم رسیــده ای
اینجا برای عشــق شروعی مجــدد است
هر جا دلـــی شکست به اینــجا بیاورید
اینجا بهشت، شهر خـدا، شهر مشهد است

 

 

پی نوشت:

شاید از چشمانم خواندی.. یا حالِ قلب شکسته ام را دیدی... که در خوابم آمدی

که من بودم و شمــــا و چشمانی که با دیدن ضریحتان اشک میریخت و درد و دل میکرد

نمیـــدانم... اما یقین دارم که شما همیـــــشه تمام حواستان به زائران و دوستدارانتان هست.. گاهی شاید اگر دلی شکست خودتان به روی آن مرحم میگذارید.. از شما که امام رئوفید که انیس النفوس هستید هیچ چیز بعید نیست آقاجان.. و زباانم قاصر از وصف مهربانی های شما ...

مَن لی غیــرُک ...؟

همان دل بزرگی که جای من در آن است،

آن قدر تنگ می شود که حتی یادت می رود من آنجا هستم
دلتنگی هایت را از خودت بپرس و نگران هیچ چیز نباش
هنوز من هستم ... هنوز خدایت همان خداست ، هنوز روحت از جنس من است

اما من نمی خواهم تو همان باشی تو باید در هر زمان بهترین باشی

نگران شکستن دلت نباش ..

 می دانی؟ شیشه برای این شیشه است چون قرار است بشکند.
و جنسش عوض نمی شود
و می دانی که من شکست ناپذیر هستم

و تو مرا داری ...برای همیشه

چون هر وقت گریه می کنی دستان مهربانم چشمانت را می نوازد
چون هر گاه تنها شدی، تازه مرا یافته ای
چون هرگاه بغضت نگذاشت صدای لرزان و استوارت را بشنوم ، صدای خرد شدن دیوار بین خودم و تو را شنیده ام
درست است مرا فراموش کردی، اما من حتی سر انگشتانت را از یاد نبردم
دلم نمی خواهد غمت را ببینم

 میخواهم شاد باشی…
این را من می خواهم
تو هم می توانی این را بخواهی. خشنودی مرا
من گفتم : خواب را مایه آرامش شما قرار دادم 
و من هر شب که می خوابی روحت را نگاه می دارم تا تازه شود
نگران نباش! دستان مهربانم قلبت را می فشارد
شب ها که خوابت نمی برد فکر می کنی تنهایی ؟
اما، نه من هم دل به دلت بیدارم
فقط کافیست خوب گوش بسپاری
و بشنوی ندایی که تو را فرا می خواند به زیستن
با عشق پروردگـــار تـــو

یگانه دختــر موسی بگیــر دستِ مــرا...

نشسته ام بنویسم حرم، حرم، بانـــو، چه خوب شد که دوباره کبوترم، بانـــو

نشسته ام بنویسم مرا به قم ببری، دو هفته ای شده اصلا نمی‌پرم، بانـــو

نشسته ام بنویسم مرا رهـــا نکنی ، که بی تو راه به جایی نمی‌برم، بانـــو

مسیح نیز مریض مرا علاج نکرد، ولی به لطـــف تو امروز بهترم، بانــــو

امـــام زاده‌ی موسی بن جعفری، خانــــم، غلام‌زاده‌ی موسی بن جعفرم، بانــــو

سلام بانوی خیرات، بانوی برکات

هزار بار بر این خیر مقدمت صلوات

 

کریمه سفره‌ی نان را بدست تو دادند، همیشه روزی مان را بدست تو دادند

چگونه دل نگران قیـــــامتم باشم، دل منِ نـــــگران  را بدست تـــو دادند

کلید قفل حرم را بدست ما دادند ،کلید قفل جنان را بدست تــــو دادند

قلمروی تو خلاصه نمی‌شود در قم، همه زمین و زمان را به دست تو دادند

نجات مردم قم دست "میرزای قمی" است،نجات هر دو جهان را بدست تو دادند

نگاه ما همه بر آفتاب محشر توست

دخیل ما همه بر رشته ی معجر توست

 

پی نوشت:

بانوی کریم.. شه بانو.. مهربانو.. ماه بانو... نشسته ام بنویسم مـــرا رها نکنید... نشسته ام بنویسم دلــم شکسته شده... چه خوب شد که شدید تاج بر سرم بانـــو... نشسته ام بنویسم به شما محتاجم... به هوای حرمِ کرببــلا  ....

میلاد بانوی مهر و مهربانی و روز دختـــــر مبارکباد

ایـــن دل ِ تنــــگم ...

به بهونه ی تولــــدتون آقا جان

گـنـبـدت مـــال همــه ، بــاب الجــوادت مال ما
جــای ما پشت در ِمــی خانه باشد بهتـــر اســت

 

 

 

راه دور و پــر از مشقت بود، کوله بارش پــر از ارادت بود

گرچه هر گام ِ او عبادت بود، آرزویش فقط زیارت بود

چقــــدر رود،  رو به دریایند، همگی پا برهــنه می آیند

راه بسیار رفته، کم مانده ، گریه ی شوق جای غم مانده

رویِ دوشش فقط علــم مانده، دو قدم تا  دم ِحــرم مانده

فلکه آب روبروی حرم ، بر مشامش رسید بوی حرم

ناگهان ایستاد میـــگردد، چشم او مثل باد میــگردد

با همه اعتقاد میـــگردد، پیِ بابُ الجـــــــواد میگردد

عشــــــق شأن نزول آن در بود، اشک اذنِ دخول آن در بود

دمِ در گفت یــا امـــــــام رضــــا

من مریـــــــضم شـــــفا امام رضـــا

سرطانِ مرا امام رضا ، نه... فقط کـــــربلا امام رضا

دمِ در بود که مسافــــر شد، ساکِ خود وا نکرده زائر شد

چند شب بعدِ پنجره فولاد، کربـــــلا خسته از مسیر زیاد

کفش خود را به کفشداری داد... پای شش گوشه تا رسید افتاد

گرد و خاک حــــرم که پاکش کرد، خادمی کنج صحن خاکش کرد.

 

پی نوشت:

نوشتم که یاد آوری بشه... که میدونم شما هیچ وقت یادتون نمیره ...نوشتم که خودم بدونم.. حال و هوایی و که داشتم.. که با هـــزار امید از باب الجوادتون اومدم.. اومدم و حرفای دلم و گفتم... اومدم و زائرتون شدم.. شما هم .. مث همیشه خوب آرومم کردید.. میدونم بعضی وقتها امید کسی باید نا امید بشه تا اونچه که باید بشه... حالا از راه دور بازم اومدم.. اومدم تا حرفای دلم و بگم.. تا شما آرومم کنی آقا جان...

اینها زِ زیر پای تو...سجاده میکشند

گــریه در گــریه با خــودم گفتـــم

جـا نِ اَفلاک پشـــتِ پنجـــره ها ســت

آی مـــردم ، تَمــــــــــــــــا م هَستــی ما

در همیــن خــآک پشــت پنجــره هــا ست ...

گر نبودی ، اثر از روضه ارباب نبود 
خلق ، با حنجر تو ، ذکر ِ "حسین جان" دارد

پی نوشت :

بغض هایم کجادخیل شوند؟ پس ضریحت کجاست آقاجان؟

روضه خوان هاچرانمیخوانند؟ گریه هابیصداست آقاجان

السلام علیک یا جعفر ابن محمد ، یا امام صادق علیه السلام و رحمة الله و برکاته
شهادت احیاگر مکتب محمدی(ص)  حضرت امام جعفرصادق(ع)تسلیت باد

رفتـــم از دســت ، نگاهی به دل ِ سنــگم کن...

حسیـــن جــــان

گــنـه از جــــانب مـــا نیستـــ کــه مجنــــون شدهـ ایـــم

گــــردش چشـــم تـــو نگـــذاشــت که عــاقل باشیم ...

تا مقصد وصال که ماه محرم است ... ما شصت و هفت منزل دیگر مسافریم

****

گـــــدا کجا ؟ شمـــــا کجا ؟ زمین کربــــــلا کجا ؟؟

بـــَــدا کجـــا ؟ حسین کجا ؟ خـــوبای عالمـــین کجا ؟؟

کجا رو دارم آقا ؟ کجا رو دارم ..

ـــ ــــ ــــــ ـــ ــــــ ــــــــ ـــــ ـــــ ــ

رفـــقا روز شمار گذاشته اند برای محرمت اربــــاب

من ... امــــا

جرأت شمارش ندارم

طاقت ندارم محرم بیاید و کربــــلا نباشم

من از خودم میترسم...

وگرنه  از مهربونی شما که...

پی نوشت :

به حسیــن ابن علی پشت و پنـــاهم گـــرم اســت
ای خــدا شــکــر، عــجب پشــت وپنـــاهی دارم