عطــرِ یـــار
به نام خـــدای مهربانم
ســـلام
امرزو به تاریخ شمسی تولد عطـــریارِه... وبلاگی که وقتی ساخته شد اصلا قرار نبود یه وبلاگ مذهبی باشه... اما اولین مطلب با توسل به امام رضا و روز دحوالارض نوشته شد و از اونجا به بعد توی مسیری قرار گرفت که ناخواسته بود و چقدر امروز خوشحالم از اینکه توی این مسیر قرار گرفتم و خدا رو شاکرم به خاطر نعمت وجود وبلاگ عطرِ یار.
عطرِ یار وجودش و مدیون آثار ماندگار برادر بزرگوار جناب آقای پونکی هست که باعث عضویت و ایجاد وبلاگی در پایگاه وبلاگ نویسان بیان شد . هیچ وقت این دلیل زیبا رو که باعث به وجود اومدن عطرِ یار شد از یاد نمیبرم و ممنون ایشون خواهم بود و همیشه دوست داشتم که در سالروز به وجود اومدن عطر یار از ایشون تشکر کنم.
همچنین مراتب قدردانی ام رو ابراز میکنم ازاشعار معنوی شاعرفرهیخته و برادر بزگوارم؛ که در میانه راه به جمع نویسندگان وبلاگ اضافه شدند وآثار نورانی خودشون رو به یادگار در این وبلاگ به ارمغان نهادند.
و امــــا دوستان عزیزی که در این یکسال خواننده مطالب عطرِ یار بودند و نوشته ها و حمایت هاشون باعث ادامه ی حیات این وبلاگ بود.. کسایی که مطالعه آثار و افکار و دلنوشته های معنویشون جانی تازه در رگهام طنین انداز کرد... و همینجا جا داره تشکر کنم از آثار و نوشته های برادران بزرگوار، نویسندگان وبلاگ بیت العباس (ع)، باب الحسین (ع) و لا امیرالمونین الا علی (ع) و همچنین دلنوشته های پر نور خواهران خوبم نویسندگان وبلاگهای ستاره کاغذی، نسیم حرم، یک نفس تا کربلا ، امیری حسین (ع) و تبــسم بــاران .. همواره خواننده نوشته های دلنشین تمامی دوستان بزرگوار بوده ام ، حتی اگر در برخی موارد توفیــق ثبت نظر حاصل نشد.
عطر یار خانه ی معنوی من است و به شخصه با قلم زدن در این وبلاگ رزق معنوی فراوانی به دست آورده ام. عطر یار از یک جایی به بعد دیگه برای من نبود و مانند تمامی وبلاگ های مذهبی دیگر صاحبان اصلی اش آن را اداره میکنند.. همانهایی که قلممان برایشان مینویسد.
با نوشتن در این خانه ی معنوی به آرامش میرسم. اینجا خانه ای است که صاحبانش تا نخواهند کسی به داخل آن راه پیدا نمیکند. پس اگر چشمتان به این خانه و خانه های معنوی دیگری افتاد، دعایتان را بدرقه راه کنید تا باز هم قلم هایمان جاری شود و در همین خانه آرام شویم.
عطرِ یار از یـــاری دم میزند که تمام عالم امکان منتظر و مشتـــاق استشمام عطـــر حضورش هستند.. تا جان در بدن دارم و به شرط لیاقت و اذن یارِ غائبم در این خانه و یا خانه های دیگر از انتظار استشمام عطر رایحه ی وجود مبارکش قلم خواهد زد..
و در آخر؛ این خانه و تمام آنچه در آن است ،خانه های نورانی شما در این فضای مجازی، تنها توشه ایست که به دیار باقی به سوغات خواهیم برد ...
التماس دعا
یا علی مدد
بینهایت ممنونم که از حقیر هم در یادنوشت این سرای معنوی نام بردید ... قلم زدن و نفس کشیدن در این طریق و مسیر معطر لیاقت میخواهد که با همه ی ارادت به خاندان رحمت و رسالت ، شخصا نداشتم .
و خدا را شاکرم که نقشی بسیار اندک در حد نفس کشیدن در این فضا نصیبم شد .
از زحمات بی دریغ شما و دیگر عزیزانی که این بهشت معطر را مجسم نمودند بی نهایت سپاسگزارم و امیدوارم تعظیم مرا بپذیرید .
در پناه قادر مطلق ...
رستگار باشید .