دلِ درمانده ام را به شما میسپـــارم

می خورد بر گونه ام از جانب صحنت شمیمی

می دهی اذن دخـــول این بار آقا با نسیـــمی

فرق دارد زائرت واگویه هایش با همیشه

دارد از «باب الجواد» این بار می آید یتیمی

دســـــت ِخــــالی آمدم رسم ادب این نیست آقـــــا

میهــــمان با تـوشه ای آید به دیدار کریـــــمی

 

در میان سوره های چشــــم های مهربانــــت

«توبه»ام دارد چه «بسم الله الرحمن الرحیم» ی

شـــاه توس آواره ی آهنگ ناقوست مسیــحی

یابـــن موسی بی قـــرار طور آهـــویت کلیمی

از تو پنهان نیست شرح غصه ها هر چند گم شد

در صدای کفترانت نــالـــه های  یا کریمی

زخــم های کهنه با دیدار تو درمــان شد اما

دردهــای تـــازه آوردیم ای یـــار قدیمی