نداری غلامی به تنــهایی من، ندیدم غریبی به تنـــهایی تو

اَلّلهُــــمَّ رُدَّ کُـــلَّ غَــریــبٍ ...
غــریـــب تـــر از تـــو  نمی شنــاســــم...

دارد زمـــــان آمـــدنت دیــر می شود ، دارد جـــوان سینه زنت پـــیر می شود
تاثیر گریه های غریبانه ی شماست ، دنیا غـروب جــمعه چه دلگــیر می شود

طاقـتــم طاق شـده.... صبـــر ، پــریــده ز دلـــم 
وقت آن است که خودت تـــاب و تـــــوانم بـــدهــی

پی نوشت :

راستی آقا جان قصدِ آمدن نداری؟یعنی همه ی آدمها امیدت را نا امیـد کرده اند ؟

این روزها همه حواسمان به جام جهانی است؟ سرمان با وایبر و واتسا پمان گرم است! دیگر کسی به فکـــرِ پسرِ فاطـــمه نیست ؟ راستی کجـــایی آقــا؟ 

دردِ غریــــبی ات را خــوب میــفهمـم

شمــا هــم دردِ بیــــچارگی ِ مــــا را...