و مولایم امیر المؤمنین است ...
علی سرِ نهان و آشکار است
خدایی، نازِ شصتِ کردگار است
علی خود معنی صوم و صلاه است و ذکرش باقیات و صالحات است
حیـــــــــدر شدی تا پشت در، هـِــــــــــی در بکوبند
جای ملائک نیست بال و پر بکوبند
زهرا دلش میخواست نامِِ یا علی را ، رویِ عقیقِ سرخِ پیغمبر بکوبند
سنگ علی را فاطمه بر سینه کوبید
باید که بر دُرِ نجف ، هِـــــی در بکوبند
نام تو اسم اعظم پرودگار است
این مُهر را باید به هر منبر بکــــوبند
معراج تازه ابتدایت بود باید ، نام تو را از این مقرب تر بکوبند
هر کس تو را دارد چرا باید بترسد ؟
هر چند گناهِ ما دلت آزارد
لطف و کرم تو بر سرِ ما ، بارد
یک چیز زِ نوکری خود فهمیدم
ارباب هوای نوکرش را دارد...
پی نوشت :
چایی نجف عجب به جان میچسبد/ سنگینی آن به شاعران میچسبد/ تا نصفه آن پر از شکر های درشت/ هی نعلبکی اش به استکان میچسبد/در اول و آخر تمام اذکار، بک ذکر امیر مؤمنان میچسبد
میلاد مولی الموحدین، امیرالمؤمنین ، آقا جانم علی ابن ابی طالب بر شیعیان حضرتش مبارکباد
بیت العَبَّاس