حضرتِ مـــــادر ؛ گلِ یاســـــه ...

 

بین محراب ازل گرم سجودی بانو / اولین فاطمۀ صبح وجودی بانو

سرّ «لولاک» که تکلیف مرا روشن کرد / علت خلقت افلاک تو بودی بانو

کس ندانست که جبریل نگاهت یک عمر / با خدا داشت عجب گفت و شنودی بانو

هر سحرگاه تو معراج دمادم داری / بال پرواز تو نشناخت فرودی بانو

باز از جنت الاعلای تو سمت ملکوت / هر ملک آمده با کشف و شهودی بانو

پلک بر هم زدی و عشق به جریان افتاد / صد و ده پنجره اعجاز گشودی بانو

آمدی آینۀ نور الهی باشی / حسن مطلق شوی و لا یتناهی باشی

آمدی آینۀ عصمت ایزد باشی / آمدی ام ابیهای محمد باشی

آمدی فاطمه صبح ازلی روشن شد / آمدی فاطمه چشمان علی روشن شد

روی لب زمزمۀ نابِ تبسم داری / با خدایت چه کلیمانه تکلم داری

عاشقانه تو که با یاد علی می خوانی / دم به دم در همه جا نادعلی می‌خوانی

شده تسبیح لبت نغمۀ حیدر حیدر / ذکر هر روز و شبت نغمۀ حیدر حیدر

با تو تکلیف قدر حکم قضا معلوم است / در کنار تو دگر صبر و رضا معلوم است

تو که در بندگی و زُهد و وفا دریایی / پارۀ قلب نبی، انسیة الحورایی

لحظه هایت همه ایثار، صداقت، تقوا / راضیه، مرضیه ، صدیقه ، زکیّه ، زهرا

حب تو موهبت حضرت حق در دل هاست / خانه ات تا به ابد مقصد سرمنزل هاست

خانۀ ساده ات از صدق و صفا لبریز است / قلب سجاده ات از شور دعا لبریز است

هر کس از باغ بهشت تو سخن می‌گوید / از بزرگی و کرامات حسن می‌گوید

بر سر دوش نبی نور دو عینی داری / جان عالم به فدایت! چه حسینی داری

در کرمخانۀ لطف تو مقرب باشد / هر که خاک قدم حضرت زینب باشد

قدر یک گوهر یکدانۀ تو مکتوم است / ام کلثوم تو مانند خودت مظلوم است

از نگاه تو فقط نور خدا می‌بارد / هر کسی نام تو را روی لبش می‌آرد

نا خود آگاه دلش چشمه ای از ایمان است

هر کسی نیست در این دایره سرگردان است

چادرت مظهر تقوا و عفاف است ببین / آسمان دور سرت گرم طواف است ببین

هر کسی نزد تو احساس بهشتی دارد / چادرت رایحۀ یاس بهشتی دارد

چه بگویم که بود فاطمه جان درخور تو / عالمی گشته مسلمان تو و چادر تو

مدحت ای سورۀ بی خاتمه کی کار من است / شرح اوصاف تو یا فاطمه کی کار من است

جنتی هست اگر، شمس دل افروزش تو / عالمی هست اگر، ماه شب و روزش تو

کیست که رتبۀ والای تو را دریابد / خاک زیر قدمت مرتبۀ زر یابد

آب مهریۀ تو گشته و تطهیر شده / در دل شیعه فقط مهر تو تکثیر شده

حب تو روشنی عرصۀ محشر باشد / در دل هر که ولای تو و حیدر باشد

این تویی که همه جا اذن شفاعت داری / تو که در هر نفست صبح هدایت داری 

انقلاب تو شده مبدأ ایمان مادر / شده مدیون تو و خون تو قرآن مادر

همه دنیا شده فریاد عدالت خواهی / کاش این جمعه شود با مددِ تو راهی

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست / عالمی منتظر گفتن بسم الَّه اوست

کاش می‌آمد و بودیم کنارش، یارش / هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

«یوسف رحیمی» 

پی نوشت:

مـــــادر امشب چـــــشمانم به دست دعـــــای توست ...

میـــــلاد ت مـــــبارک