يكشنبه, ۲۸ مهر ۱۳۹۲، ۱۱:۴۱ ب.ظ
خدا یا بابت هر شبی که بی شکر سر بر بالین گذاشتم،
بابت هر صبح که بی سلام به تو آغاز کردم،
بابت لحظات خوبی که به یادت نبودم،
بابت هر گره که به دست تو باز شد و من به شانس نسبت دادم،
بابت هر گره که به دستم کور شد و مقصر تو را دانستم،
مرا ببخش؛
کمکم کن که بفهمم تو کنار من بودی،
نه روبروی من...
۲
۰
۹۲/۰۷/۲۸
سیـده بانــو
به یک سو نگریستن است ...
می شود با خدا ...
به یک سو نگریست .
سپاس فراوان