مرا امشب بیا در خواب، ارباب

 

 الا خورشــید عالمتــاب ، اربـــاب

قـــرار هــر دلِ بی‌تــاب، اربــــاب

نه تنـها مـن، که دیــدم آفـــرینش

تـــو را می‌خوانــدت اربـــاب، ارباب

تو آن بودی که هر شــب در بر تو

گدایی می‌کند مهتــاب ،اربـــــاب

 

 

من آن در را که غیر از او دری نیست

کنــم با قـــلـــب دق‌البـــــاب، اربـــــاب

اگرچــه ریزه خــوارم بـــازگــویــــم

بیا امشب مرا دریـــــــاب ،اربــــاب

به بیــــداری اگر قابـــــــل نـــباشم

مرا امـــشب بیا در خــواب، اربـــاب

 

 

پی نوشت :

اینکه میگویی حسین (ع) آرام جانم

معنایش را تازه وقتی احساس میکنی که به کربلا آمده باشی ؛حتی اگر با کوله باری از غم هم بیایی اینجا دیگر اصلا به یاد نمی آوری که تو.... 

خوبتر که نگاه میکنم ارباب میبینم. شما تنها معشوقی هستی که هر کسی عاشقت باشد میخواهد که باز هم برای عشق شما خریدار بیاورد...  چرا که لحظه ای از کسی که دلش با شماست غافل نمیشوی 

چه لذتی دارد که ارباب اینگونه هوای نوکرانش را... 

برای همین است که من  در کربلای اربابم و زیر قبه اش که هر دعایی مستجاب است

برای کربلایی شدن تک تک شما دعا کردم.... 

یا علی مدد