حنانه ترین دخــــترِ این کاشانه ...

با خنده ی خود صفای دلها می شد ،آرامش ِ خاندانِ طاها می شد
حنانه ترین دختر این کاشانه ، در کودکی اش مادر ِبابا می شد
در جمع برادران خود تا میرفت ، لیلیِ دل عترت لیلا می شد
با لهجه ی شیرین خودش تا میگفت ، بابا.. بابا.. بابا غوغا می شد
در پیش نگاه عمه و بابایش ، هر لحظه شبیه تر به زهرا می شد
وقتی که به دیدن عمویش میرفت ، عبـــــاس به احترام او پا می شد
صد حیـــف نشد بماند و رشد کند، میمــــاند اگر؛ زینب کــبـــری میشد

پی نوشت

دردانه یِ ارباب؛ میشود با دست های کوچکت که از یک دنیا دستگیری میکند

دستان مـــا را هم بگیری ؟؟

این روزها حــــرم بابایت فدایی میخواهد...اجازه اش را میدهی بــانو ؟

اجازه میدهی در بین الحرمیـــن برای اربابمان بمیریـــم و این بار او سرِ ما را در آغوش بگیـــرد ؟

تولد نازدانه اربـــــابمان ،«حضرت رقیه سلام الله علیها» بر همگان مبــــارکباد