کـم شـود گرمی دستت زِ سرم مــــی میرم...

مـن کـه با دیدن عکسی ز حرم می میرم ، بــه مــنــم بـال دهـی تا بپرم می میرم

هـر چـه خـواهـی بـزن امـا نکنی بیرونم ، مـن بـه مـیـخـانه ی ارباب نرم مـــــی میرم

دسـت اربـاب هـمیشه به سر نوکر هست ، کـم شـود گرمی دستت زِ سرم مــــی میرم

نـفـس این سگ ِ تو پیر دم هیئت هاست ،  غـیر ایـنـجـا نفس هر جا ببرم مــــــی میرم

مـن در خـانـه ی تو پیـش خدا می بالم ، از درت جـمـع کـنم بال و پرم مـــــی میرم

مثل یک سائل بیچاره سلاحم گریه ست ، گـر نیـفـتد به رهت این گذرم مـــــی میرم

هـمه وقت آرزو و خواب و خیالم اینست ،  روی زانـوی تـو و بـیـن حـرم مــــی میرم

پی نوشت

آغاز عشق "حُب" و سرانجام آن "جنون"...
طِی می شوند با تو مراحل یکی.. یکی...