گنبدت دل میبرد، وقت ملاقاتی بده...

 

در حریم قدسی ات بال مناجاتی بده/ گنبدت دل میبرد، وقت ملاقاتی بده

دستهایم خالی از پیش است، سوغاتی بده/ من  ؛ فقیرم ، تکه نانی بهر خیراتی بده

از کنار تو گدا با دست خالی رد نشد / نیست عاقل هر کسی دیوانه مشهد نشد

از دم گرمت مسیحا صاحب ِدم میشود / بی تو باشم حضرت خورشید، سردم میشوم

نان برای خردن و بردن فراهم میشود / من زیادی ام فقط؟ از سفره ات کم میشود ؟

مالبِ تشنه ، لب ِدریایمان پیش شماست / هر کجا باشیم هم یک پایمان پیش شماست

 

 

 

 

این حرم را چشم های تار میخواهد چه کار؟/ پنجره فولاد تو بیمار میخواهد چه کار؟

دل به تو بسته طناب دار میخواهد چه کار ؟ / خب مُداوایش بکن اصرار میخواهد چه کار؟

پنجره فولاد تو بیمار را آورده است / تو جوابش را بده، دکتر جوابش کرده است

بر خلاف دست، چشمم پُرتر از این حرفهاست /آب سقا خانه ات تب بُر تر از این حرف هاست

این گرفتارت شدن ها حُر تر از این حرفهاست/ نان بدون عشق تو آجر تر از این حرفهاست

در رواق ِ  تو تمامی جهان جا میشود / زودتر از گفتن حاجت گره وا میشود

 

دوست دارم با شما باشم اجازه میدهی؟

تو رئوفی من گدا باشم ، اجازه میدهی ؟

شامل لطف رضا باشم ، اجازه میدهی؟

با تو یک شب کربلا باشم

اجازه میدهی؟

 

دست و پا گیرم ، تو اما دست گیری میکنی

مهربانی های جبران ناپذیری میکنی

 

«مصطفی صابر خراسانی»

 

 

پی نوشت :

این پست تقدیم میشه به آرزو خانم عزیز دختر خونده بابا حسین

                     + دل بسته ام به پنجره فولاد تو رضا/ ای کاش حاجت این دل را روا کنی

+ دلم خیلی گرفته لطفا برام دعا کنید ...

لینک دانلود صوت :

http://lohouf.net/media/audio/fatemiye93/shab5/sh5Fa_93011513.mp3